Tientallen DM´s, whatsappjes en mailtjes heb ik de afgelopen periode ontvangen met de vraag ‘leef je nog?’. Niet gek, want het was nogal stil. Vanuit mij, op MoodKids en op social media. Niet zonder reden.. Ik neem je even mee en laat je meteen weten wat het plan van aanpak verder is.
Ik ben er klaar mee!
19 juli 2019. Ik loop gestresst door het huis te rennen om de laatste dingen bij elkaar te pakken voor het festival waar we zo naar vertrekken. Ik moet het cadeau voor de juffen nog inpakken, onderwijl me afvragend waarom ik toch altijd aanbied om iets te regelen. Om 12 uur moet ik op het schoolplein staan om Job en het vriendje dat meegaat naar het festival op te halen en nog zoveel te doen…
Een week later gaan we op vakantie. Wederom stress: een grote opdracht die af moet, de festivalmeuk die nog steeds door het hele huis verspreid ligt en het is ook nog zo f*ckin’ warm. Eind van de dag barst ik in tranen uit en roep ik tegen Dennis ‘Ik ben er klaar mee….’.
Bewogen jaren
De boog staat al jaren gespannen en dat deze tranen er zouden komen, voorspelden veel mensen uit mijn directe omgeving al een tijdje. De situatie rondom mijn ouders en aansluitend mijn gezondheid, die nog steeds niet optimaal is. Ik heb helaas nog steeds regelmatig dagen dat er helemaal niks uit mijn handen komt. Omdat mijn lijf niet wil of omdat mijn hoofd niet wil. Mijn huis is een puin (ja nog steeds!), mijn lijf, mijn hoofd, mijn sociale leven: voor mijn gevoel ligt alles in puin. Kortom mijn leven is echt een puinhoop! Het frustreert me zo. Maar heb gewoon niet de energie om er een draai aan te geven zodat het beter wordt.
We vertrekken aansluitend naar Frankrijk waar we samen met vrienden gaan vertoeven. Het zijn hele fijne weken met lieve, dierbare vrienden, maar merk dat ik -ondanks dat ik echt mezelf kan zijn- ook ietwat op mijn tenen loop. Ben onrustig en echt heel moe. Aan het einde van de vakantie hebben we een diepgaand gesprek en daar zij ze weer: de tranen. De vakantie is ten einde en ik ben nog steeds zo moe. Speelt de Lyme weer op? Of zit ik opnieuw tegen een burn-out aan? Er komt écht niks uit mijn handen. Hoe kan dit nou? Ik heb net vakantie gehad. Mijn mail, mijn whatsapp en mijn social media: ik kan het gewoonweg niet meer bijhouden. Ik heb geen enkele inspiratie en echt geen idee meer waar ik over moet schrijven bij MoodKids. Het is (weer) op!
Lummelen
Dennis geeft me (opnieuw) de opdracht om meer rust te nemen. Ik pak op wat ik echt moet oppakken en verder ‘klooi’ ik wat aan. Ik ruim mijn kantoor grondig op. Ik doe mijn administratie. Lees boeken, wandel en lummel. Vooral dat laatste. Dat je denkt, alweer een week voorbij en dat je echt geen idee hebt wat je hebt gedaan. Er gaan zo 3 weken voorbij. Langzaam ‘poppen’ er weer dingetjes op. Kunnen we niet dit? Kunnen we niet dat? Ik schrijf alles op en besluit het maar even te laten gaan. Ik wil er nog even niks mee. In mijn hoofd speelt steeds opnieuw de vraag hoe het toch kan dat ik er nu weer doorheen zit. Ik begin tegenwoordig wel steeds meer te lijken op die spreekwoordelijke ezel. Hoe kan het nou toch dat ik steeds opnieuw in dezelfde valkuil stap. Waarom kan ik geen ‘nee’ zeggen?
Op Jobs eerste schooldag pak ik mijn werk weer wat verder op. Ik heb wat afspraken, werk een gedeelte van mijn mail weg (nog 250 mails te gaan) en bedenk me dat ik volgende week gewoon weer ga starten met MoodKids. Elke dag schrijf ik een blog voor de week erop. Zo heb ik weer wat vooruit gewerkt in plaats van dat ik bij tegenslag meteen weer niet voldoende content heb. Ik wandel elke dag. Soms alleen, soms samen. Genieten van de heide. Wat wonen we toch mooi!
Dit is overigens ook ongeveer de enige foto die ik deze zomer van mezelf heb gemaakt. Heel herkenbaar. Als ik even niet lekker ga, dan vermijd ik dat ongeveer als eerste…
Nog steeds tijd voor mezelf
Ik heb besloten in september in deze modus door te gaan. Niet volop werken, ook voldoende tijd voor mezelf te nemen. Ook wel nodig, want Dennis is (als deze blog online komt) 13 dagen weg. Hij doet met 30 anderen mee met ‘Epe fietst voor water‘, een fietstocht van ruim 500 kilometer door Kenia. Het doel is een watervoorziening creëren in Maai Mahiu. De stand staat nu (12 september) al op 84.000 euro. Zo trots op Dennis en alle andere fietsers!
Even terugkomend op mijn verhaal, dat betekent dat Job en ik een tijdje met z’n tweeën zijn. Als Dennis terug is, ga ik vervolgens een klein weekje met een vriendin naar Malta. Heb ik uiteraard heel veel zin in. En dan is het alweer oktober! Ik laat het deze maand maar even stromen. Kijken wat ik wil en vooral wat ik aankan. Het maar even laten gaan. Ik heb de indruk dat de inspiratie en creativiteit langzaam terug komt en dat is heel erg fijn!
Tot slot, bedankt voor alle lieve berichtjes, mailtjes et cetera. Dus heb je geen reactie gehad, mea culpae. Ik ben bezig met een enorme inhaalslag en kom weer bij je terug.
The post Leef je nog? appeared first on MoodKids.